De casus
Tien jaar geleden heeft cliënt een hypotheek afgesloten ten behoeve van een (koop)woning. De betalingen hiervan worden de afgelopen jaren maandelijks keurig betaald. Op den duur heeft cliënt een tweede woning (middels een tweede hypotheek) gekocht en is hij gaan wonen in de tweede woning. Ook gedurende deze periode betaalt cliënt de hypotheek van de eerdere woning naar behoren. Cliënt besluit uiteindelijk terug te gaan wonen naar zijn eerdere woning en is de tweede woning gaan opknappen; uiteindelijke doel om de woning onder te verhuren en zo geschiedde. De tweede woning wordt verhuurd en alles gaat goed, tot het moment dat onze cliënt een brief op de deurmat krijgt waarin wordt vermeld dat hij zijn woning niet had moeten verhuren. Onze cliënt raakt vanaf dit moment enigszins in paniek. Cliënt wist niet dat hij zijn woning niet mocht verhuren maar weet wel dat hij de huurder er niet ‘zomaar’ uit mag zetten. Cliënt besluit zijn situatie uit te leggen aan de hypotheekverstrekker, in dit geval de Volksbank N.V. Echter, komt cliënt er met de Volksbank N.V. niet uit. Als gevolg hiervan besluit de Volksbank N.V. om een bijzonderheidscodering twee te plaatsen waardoor cliënt een negatieve BKR-registratie krijgt, omdat de gehele hypotheek door de Volksbank N.V. wordt opgeëist.
Cliënt moet toch van de negatieve codering af: de huidige omstandigheden
Omdat de Volksbank N.V. weigert mee te werken én zelfs dreigt met een openbare verkoop van zijn woning (omdat zij van mening zijn dat cliënt weigert mee te werken omdat hij de hurende partij niet uit zijn woning zet) besluit cliënt om alternatieven te zoeken. Cliënt heeft bijvoorbeeld geprobeerd om de huurder uit de woning te krijgen. Echter, zonder een (kanton)rechter is dat (ongelukkigerwijs) geen optie. Om deze reden heeft cliënt een oplossing gevonden: zijn hypotheek oversluiten naar een hypotheekverstrekker die wél onderverhuring toelaat. Een win-winsituatie voor zowel cliënt als de hypotheekverstrekker, denkt cliënt. Echter, de inmiddels ontstane negatieve BKR-registratie zorgt ervoor dat cliënt bij geen enkele bank een hypotheek kan krijgen. Cliënt wordt immers gezien door banken als een potentiële wanbetaler (terwijl cliënt nog nooit te laat is geweest met zijn betalingen!) omdat zij de bijzonderheidscodering twee zien.
CoderingVrij start met het minnelijk traject
CoderingVrij weet dat we te maken hebben met een sterke zaak op basis van soortgelijke zaken. Cliënt heeft immers altijd zijn betalingen naar behoren verricht en behoeft geen bescherming tegenover kredietverstrekkers, cliënt verdient het dan ook niet om vijf jaar lang geregistreerd te staan. Door het noodzakelijke belang van cliënt wordt een spoedprocedure gestart door CoderingVrij. CoderingVrij toont middels een juridisch verzoek alsmede overtuigend bewijs aan dat het belang dat cliënt heeft zwaarder weegt dan het belang van het BKR.
De Volksbank N.V. is onredelijk: CoderingVrij start een gerechtelijke procedure
Volksbank N.V. blijft star. In haar reactie wordt zelfs het woord ‘fraude’ genoemd over het niet doorgeven van het onderverhuren van de woning. CoderingVrij is het (logischerwijs) niet eens met de reactie van Volksbank N.V. daar compleet aan het doel van het BKR voorbij wordt gegaan en start een gerechtelijke procedure jegens de Volksbank N.V. door middel van een kort geding (een spoedprocedure).