In deze blog bespreken we vier veelgehoorde argumenten die kredietverstrekkers gebruiken bij een afwijzing van je verzoek - en leggen we uit waarom redeneringen deze niet altijd standhouden.
-
De bewaartermijn is nog niet verstreken
Dit is één van de meest gebruikte argumenten om een verzoek tot verwijdering af te wijzen. Kredietverstrekkers verwijzen dan naar de standaard bewaartermijn van vijf jaar waarin de registratie zichtbaar blijft bij het BKR.
Toch betekent dat niet dat je móet wachten tot die termijn voorbij is. De bewaartermijn is onder andere bedoeld om voor een bepaalde periode financiële bescherming te bieden. Maar wat als deze bescherming niet langer nodig is?
In de praktijk zien we dat een registratie vaak al na ongeveer tweeënhalf jaar opnieuw kan worden beoordeeld. Dat kan vooral wanneer je kunt aantonen dat je financiële situatie inmiddels stabiel is en er geen nieuwe betaalachterstanden zijn ontstaan. Laat de moed dus niet zakken als de vijf jaar nog niet verstreken is, ook eerder zijn er mogelijkheden.
-
Het BKR probeert te beschermen tegen nieuwe financiële problemen
Dat klopt natuurlijk ook – één van de doelen van het BKR is het beschermen van consumenten tegen overkreditering en verder financiële problemen. Maar het kan niet de bedoeling zijn dat die bescherming doorschiet in financiële belemmering.
Wanneer iemand kan aantonen dat hij een langere periode zijn financiën op orde heeft, dus een structureel inkomen, spaargelden en geen (nieuwe) schulden heeft, vervalt de noodzaak op bescherming.
Met voldoende bewijslast van een stabiele financiële situatie kun je aantonen dat de registratie haar beschermende functie verloren heeft. Denk hierbij aan loonstroken, rekeningoverzichten etc. De kredietverstrekker zal met deze bewijslast kunnen beoordelen of de beschermende functie inderdaad is komen te vervallen. Is dat het geval? Kan de registratie verwijderd worden!
-
Er zijn nog andere negatieve BKR-registraties, dus ‘’wij zijn niet de belemmering’’
Ook dit argument klinkt ergens logisch, maar toch klopt dit niet. Een kredietverstrekker mag zich bij het maken van een belangenafweging enkel richten op de eigen registratie.
Dat betekent dat de aanwezigheid van ander BKR-registraties geen reden mag zijn voor een afwijzing van een verzoek. De kredietverstrekker weet namelijk niet of en hoe de andere partijen gaan reageren.
Elke registratie moet op zichzelf worden beoordeeld. Wanneer één registratie disproportioneel is of geen functie meer heeft, kan die afzonderlijk verwijderd worden, ongeacht eventuele andere vermeldingen in het BKR.
-
Er was sprake van een langdurige betaalachterstand
Dit is vaak waar – en het verklaart waarom de registratie destijds terecht is geplaatst. Toch draait een juridische herbeoordeling niet om wat er toen gebeurde, maar om hoe de situatie nu is.
Een kredietverstrekker hoort te onderzoeken of de oorspronkelijke reden voor registratie nog steeds relevant is én het BKR zijn doelen nog behaalt met het behouden van de registratie. Met andere woorden: heeft de consument vandaag de dag nog bescherming nodig tegen overkreditering?
Laat het verleden dus nooit de beoordeling van de huidige situatie volledig in de weg staan. Natuurlijk zal het ontstaan en verloop van de betaalachterstand een rol spelen bij de beoordeling, maar dit mag nooit de doorslag geven.
Veel argumenten van kredietverstrekkers klinken overtuigend, maar missen nuance. De
bewaartermijn, de beschermingsgedachte of een oude achterstand hoeven geen reden te zijn om een verzoek tot verwijdering af te wijzen.
Wat wél telt is de huidige situatie: ben je financieel stabiel, dan is de kans groot dat de registratie niet langer proportioneel is.
Wordt je geconfronteerd met één van deze argumenten? Laat je niet ontmoedigen, in veel gevallen is er juridisch ruimte om dit aan te vechten.